blog
Het nut van regendruppels en 5 jarig bestaan
29 aug 2019
door: Annemieke vd Berg van Saparoea
Bedrijfsplan, voortgang, richting, hoe, wie, wat, waar en waarom. Interessante vragen als eigen baas. Deze vragen slinger ik al wandelend de lucht in, hopelijk daalt het antwoord dan als regendruppels op mijn schouders neer. Het woord ‘online’ kwam als een spetter op mijn hoofd terecht. Ik moest maar eens een online product gaan bedenken voor Mooimiek. Want als ik al die ontwikkelingen volg van Social Media, dan is dat hèt.
Feest
Dol op wol
08 jun 2019
Natuurlijke begrazing
Nico verhuurt zijn kuddes aan de gemeente om graslanden te laten begrazen. Hierdoor ontstaat er meer variatie in de flora, blijft de fauna behouden en ontstaat er een gelijkmatige grondstructuur doordat de schapen met hun hoeven de weide goed aantrappen. Ook passen ze in het natuurhistorisch karakter van het Drentse landschap.
Wij zijn makers - digitale detox
21 mrt 2019
Wij zijn makers - digitale detox
Wij zijn de makers - digitale detox
datum: 11 maart 2019
Wat brengt het mensen dan?
Als je eenmaal besloten hebt dat je het wel aandurft om ‘zelf te maken,’ loop je tegen een zee van mogelijkheden aan. Je kunt je namelijk bedenken dat je net een broek wil van dat stofje waarvan het jasje dat in het andere schap hangt, is gemaakt. Of je wilt proberen de belabberde pasvorm van een kledingstuk te verbeteren. Want dan hebben we het over maatwerk, en dat zit goed. En gaat dus langer mee. Al is het alleen al omdat je veel meer moeite er voor doet om het tot een passend kledingstuk te maken met je eigen bloed zweet en tranen, of die van je vader, moeder, opa of oma 😉
GAMMA
Het middel tegen perfectie
Taartpunt
09 dec 2018
gepubliceerd door: Annemieke v.d.Berg v.Saparoea
9 december 2018
Een verdienmodel?
Grensoverschrijdend uitje
09 nov 2018
Grensoverschrijdend uitje
9 november 2018 door: Annemieke van den Berg van Saparoea
Das haus Schulenberg
Dromen vormgeven
08 nov 2018
8 november 2018: door Annemieke van den Berg van Saparoea
In mijn vorige blog (Eigen koers varen) schreef ik hoe ik besloot mijn eigen werk te creëren. Deze blog vormt het vervolg hier op, de vormgeving van een droom!
Spuugzat
Ken je dat? Je bent je bewust van iets wat je graag wilt, maar daarnaast wordt het gevoel wat je niet wilt ook steeds sterker. Zo wilde ik het ontzettend lelijke kantoorgebouw waar ik al 10 jaar werkte, niet meer in. Gewoon omdat ik mezelf te leuk vond om er mijn werktijd door te brengen. Al mijn werk zat in een computer en dat waren lange dagen zo als ik daar achter bleef zitten mijn best te doen. Toen waren er ook nog ernstig zieke familieleden waardoor sommige zaken wel heel laag op mijn ladder van belangrijkheid kwamen. Werk stond op de onderste trede. Mijn hakken, ook op de onderste treden, verdwenen gewoon als vanzelf in het zand. Iets met ziektewet. Nou daar had ik dus geen zin meer in, dat had ik vaker meegemaakt. Ik was niet ziek, ik was het gewoon letterlijk spuugzat. Goed, het einde kwam snel in zicht, want ik wilde geen etiket meer met opgebrand, overwerkt, ik was er klaar mee en besloot dat het tijd was voor een grote stap. Eentje met behoorlijke financiële consequenties…
Schaapjes vilten
Ik ging workshops vilten geven. Ik vilte mij een slag in de rondte. Alles wat ik op Pinterest zag, maakte ik. Een stroom aan blijdschap, opluchting en tegelijk frustraties volgde. Blijdschap en opluchting omdat ik eindelijk tijd had om creatief te ontwikkelen en te maken. Frustraties omdat ik alles op facebook postte en veel positieve reacties kreeg, maar de helft van de groepen kon cancelen wegens te weinig deelnemers. En onder de streep bleef er geen cent over. Ik was zo goed als vrijwillig bezig. Maar ik bleef door gaan, want het leukste vond ik de mensen die zo enthousiast waren als ze een workshop hadden gevolgd. Dus het ging me om mensen blij maken met blije dingen. En al deze mensen hadden ook een netwerk, en van mijn studie weet ik niet veel meer, maar wel dat mond-tot-mondreclame de beste reclame is.
Pipowagen
Mijn eerste freelance opdracht was in een Pipowagen, ik mocht er een half jaar
een heel kinderprogramma optuigen bij een zorgboerderij met als werkplek De
Pipowagen. Wat een lol vond ik dat. Zat ik daar in zo’n oude schaftkeet ….
Samen met een collega maakten we een hele planning voor verschillende
activiteiten op woensdagmiddag en voerden deze uit. Ook kinderfeesten begonnen
te lopen. Dat verdiende dan wel goed, maar op den duur voelde ik mij meer
strenge juf dan creatieve geest. Hier was het verdienmodel niet wat je zegt
stevig. Wel een enorme investering voor mijn naamsbekendheid, want na vele
feestjes weten de ouders je wel te vinden. Het werd tijd voor meer strategie…
‘I’m a Business Model’
Want ik moest geld verdienen. Met werk wat me blij maakt. Wat me naast geld ook energie oplevert in plaats van dat het alleen maar energie kost.
Ik ging
- Cursus ondernemen volgen
- Website bouwen
- Reclame maken, fysiek en digitaal
- Op markten staan voor bekendheid
- Financiën en belastingen regelen
Door de cursus Ondernemen leerde ik met het
boek Business Model You werken. Waar zelfs een plan in stond van een
hondenliefhebber die een hondenuitlaat-service startte. Nou, dan kon ik toch
ook geld verdienen met naaien en vilten? (degenen die scheef keken bij
het woord naaien behoorden toch al niet tot mijn doelgroep, dus ‘so what’). Die
website kwam er ook. Lang leve mijn IT-achtergrond. Het mocht van mij allemaal
niks kosten want mijn financiële beleid bestond uit twee woorden: NO RISK. Ik
investeerde alleen met eerst verdiend Mooimiek-geld.
Nou je begrijpt, dat gaat in deze ‘business’ niet hard. Mijn diepte investering
bedroeg 2 nieuwe naaimachines en de rest kreeg ik of kocht ik voor een prikkie
op marktplaats.
Het prettigst van deze zoektocht was dat het zich thuis kon afspelen, ’s avonds laat of onder schooltijd. Dus naast gezin en een druk bezette echtgenoot. Kortom: ik was werk aan het creëren wat bij mij en om mij paste, met als doel: €500 per maand aan inkomsten en heel veel voldoening. Want dat is wat ik overhield na aftrek van allerlei extra kosten op een veel hoger salaris.
Angry birds
Na drie jaar had ik mijn doel behaald.
En toen? Een serieuzer inkomen en een steviger verdienmodel moest er komen
Meer continuïteit in inkomsten
Grotere groepen
Dus projecten en lessen ontwikkelen in wat ik goed kan: naaien en een leuke beleving aanbieden, zoals vachtvilt workshops, kindernaailessen, angrybirds (iconenen uit een toen populair computerspel, zie foto) met een naaimachine maken: dit bood ik als project aan op een middelbare school. Met ruim 40 kinderen maakten we deze gedurende een week. 80% jongens, 20% meisjes. Wat een lol met pubers achter een naaimachine. Ik was compleet gesloopt maar het was geweldig met die bij-de-handte- gasten. Alleen werkten die krengen van een machines vaker niet dan wel.
Rieshoek
Ondertussen had ik die Pipowagen ingeruild voor een lokaal in een oude school, De Rieshoek in Noordlaren. Daar kon ik lessen geven, het was er lekker warm en er waren meer ondernemers. Dus verzon ik onderwerpen voor een serie naailessen, maar in welke vorm giet je dat….
Dus ik bood aan:
- Strippenkaart voor 5 lessen, zelf in te delen. WERKTE NIET, want ik was te druk met administratie daarvan bijhouden, toen:
- Gewoon 5 lessen volgen achter elkaar. WERKTE NIET, want de voorbereidingstijd was veel
- DUS… 10 lessen en je gelooft het niet, maar dat WERKTE WEL. Want het kost me evenveel voorbereiding en marketing, maar er verschijnt ander publiek, mijn publiek. Mensen die willen investeren in 10 lessen en daar ook tijd en inzet voor inplannen.
Halve wind
Zo heb ik met MOOIMIEK mijn eigen werk
gemaakt.
Zonder pensioen en arbeidsongeschiktheidsverzekering, maar daarover maak ik me
met ons eigen huis maar geen zorgen. Ik zeil qua zekerheden gewoon wat meer
hoog aan de wind. Qua uithoudingsvermogen zeil ik gewoon halve wind, de snelste
koers met de meeste spetters als je van laserzeilen houdt zoals ik 😉
Eigen koers varen
25 okt 2018
Eigen koers varen
25 oktober 2018 door: Annemieke vd Berg v. Saparoea
Overstag
‘Het op een heel andere manier proberen’. Op mijn computer geeft het woordenboek dit in als ik zoek op ‘het roer omgooien’. Ik zoek het op, want ik ben een zeiler en vind het roer omgooien een vorm van overstag gaan, van de andere kant op. Dat komt op hetzelfde neer dus. Maar ook had ik al weer aan dat beroemde televisieprogramma gedacht. Waar ik soms tenenkrommend naar kijk, maar soms ook met bewondering en respect voor de mensen die zulke stappen durven te zetten! Mijn manier van werk creëren is gelukt door overstag te gaan. (Voor de niet-zeilers onder ons: je kunt niet tegen de wind in zeilen, maar er wel naar toe kruizen door steeds overstag te gaan met een zo hoog mogelijke aan-de-windse koers. Vermoeiend maar uitdagend).
Trots
Ik heb een stap gezet waar ik trots op ben.
Weliswaar met buikpijn, slapeloze nachten, brokken in mijn keel, maar het geeft
dan ook de grootte van de stap weer. Omdat ik overtuigd was dat ik spijt zou
krijgen als ik het niet zou doen. Mijn eigen werk creëren met iets dat ik leuk
vind. Door overstag te gaan, en niet steeds de vermoeiendste of uitdagende weg
te kiezen. Eerst maar tot rust komen met de kinderen thuis. Ik was eigenlijk
totaal opgebrand. Gelukkig heeft mijn echtgenoot een goede baan, maar ik ben
opgegroeid met de jaren-80 slogan: een goeie meid is op haar toekomst
voorbereid, dus er moest alleen al voor mijn eigen ego sowieso weer een inkomen
uit mijn inzet komen.
Droom
Mijn droom was: alleen op een onbewoond
eiland met een naaimachine en veel stof. Ik vond een werkplek in een oude
school, dus er kwam een creatief atelier waar mijn creatieve
uitspattingen plaats konden vinden. Een plek die metafoor stond voor zelf
dingen maken, vrijheid, geen regels anders dan mijn eigen. Geen
functioneringsgesprekken met verbeterpunten die na uitvoering zinloos verdwenen
in de lade. Oké, dat was mijn gevoel er bij.
Nieuwsgierig hoe mijn droom vorm kreeg? Hou daarvoor mijn volgende blog in de gaten.